Dokter Biemans interviewt zichzelf. Waarom eigenlijk?

Hoe bent u op het idee gekomen om uzelf te interviewen?

Dat is een oud idee, als kunstenaar (1990 – 2000) gaf ik iedere drie maanden een boekje uit over waar ik mee bezig was. In Biemans 4 (februari 1992) stond het Grote Biemans Interview waarin ik mezelf voor het eerst interview, ik was toen 31 jaar. Laatst las ik het weer terug en ik was verrast door de effectiviteit van de vorm. Ik dacht, ik begin er gewoon weer mee omdat het een ideaal vehikel is om onze boodschap over te brengen.

Wat is dan uw boodschap?

Dat de menselijke maat in onze samenleving hersteld dient te worden. Wij zijn een sociale soort en kunnen niet leven zonder elkaar. De manier waarop onze samenleving zich momenteel ontwikkelt zorgt ervoor dat arme mensen minder kansen krijgen, maar ook rijke mensen gaan er op achteruit.

Waarom geldt dit ook voor de rijken, zij hebben er toch juist baat bij, ze worden rijker?

Ze worden wel rijker, maar het geld wordt minder waard in die zin, dat ze er minder mee kunnen doen, minder gelukkig van worden. We leven momenteel in een zogenaamde ‘decadente fase’ waarbij oude verdienmodellen uitgeput raken en er dus nieuwe verdienmodellen nodig zijn, die ik liever verdeelmodellen noem.

We hoeven dus niet jaloers te zijn op de Rijken?

Nee, hoe rijker in geld, hoe luier en armer in geestkracht zou je zelfs kunnen stellen.

Dat geldt toch niet voor iedereen?

Nee, maar het zijn wel algemene universele correlaties, die te zien zijn als je op deze manier naar de geschiedenis kijkt. Thomas Pikkety, geen onbekende inmiddels, heeft hier onderzoek naar gedaan en zegt er het volgende over:

"Ik heb er geen probleem mee dat er mensen zijn die heel veel verdienen op basis van hun prestaties, of we het nu over voetballers of managers hebben. Maar zodra ze rijk zijn, worden ze alsmaar rijker - ook zonder nog iets te doen - en blijft de ongelijkheid maar toenemen. Dát is wat ons naar de 19de eeuw terugkatapulteert: ook de kinderen van Lionel Messi zullen voor de rest van hun leven niet hoeven te werken en alsmaar rijker worden."

Dat is de essentie; het feit dat rijken niet meer hoeven te werken in dit systeem en dus ook niets meer bijdragen.

Hoe los je dat dan op?

Goeie vraag, daar zijn we als Creatief Beheer op microniveau mee bezig in 9 Rotterdamse volkswijken. Het grootste deel van onze energie gaat inmiddels niet meer naar onze praktijk, die loopt bijna vanzelf door de decentrale sturing en de vakbekwaamheid van onze Tuinmannen en vrouwen. We doen het dan ook al 15 jaar. De meeste energie gaat tegenwoordig naar het communiceren richting gemeente en dan met name de hogere beleidsregionen.

Die zouden toch juist blij moeten zijn met Creatief Beheer ?

Dat zou je denken, maar niets is minder waar. Ze vinden ons maar lastig en we passen niet in het beleid. Dit geldt overigens niet voor iedereen maar de belangrijkste focus bij bestuurders en beleidsmakers ligt toch vooral bij het gegeven dat zij zichzelf als deel van de oplossing zien en niet van het probleem.

Is de overheid dan onderdeel van het probleem?

De overheid is het grootste probleem tegenwoordig. Hierbij dient opgemerkt dat dit overigens niet de schuld van de mensen is. Ook niet van de hogere beleidsambtenaren, zelfs niet van de politici. Het is het systeem waar in we met zijn allen in vastzitten.

Maar dat moet toch niet zo moeilijk zijn om op te lossen?

Dat dacht ik dus ook, maar nee, dat is een taaie kwestie. En er ligt een existentiele kwestie aan ten grondslag. Hoe zou jij het vinden als je je hele leven iets hebt gedaan met passie en geloof in de zaak en nu blijkt dat het niet meer werkt en zelfs contraproductief is geworden.

Dat is inderdaad zuur.

Precies dus hoe kan ik kwaad zijn op mensen die een natuurlijke reactie vertonen en die daardoor ons verschrikkelijk dwarszitten.

Hoe gaat u daar mee om dan?

Dat is nu precies de reden dat ik weer met deze interviews ben begonnen. Op deze manier kan ik beter uitleggen waarom dingen gaan zoals ze gaan. Ik kan mijn gevoelens van frustratie een plek geven. Dat is nodig anders kunnen we binnen Creatief Beheer niet genieten van de dingen die wel goed gaan. En dat zijn er een heleboel.