'Echte Mensen' #1
Ik zit al een tijdje op sociale media, volgens mij ben ik ergens in 2010 begonnen. Inmiddels ben ik actief op twitter, facebook, linkedin en instagram. Omdat mijn vrouw totaal niets heeft met sociale media, ben ik de vertegenwoordiger van ons familiebedrijf zogezegd. Karin bemoeit zich er natuurlijk wel mee aan de keukentafel en flink wat ‘vondsten’ van haar vinden hun weg via mijn account. Zoals ‘lulletje Roosegaarde’ als grapje, maar ook het fenomeen Dokter Biemans komt van haar. Rien, je bent arts en gebruik verdorie (godverdomme) die titel, zo is de stadsdokter ontstaan.
Sociale media zijn verslavend en slecht in zichzelf. Ach, ik weet het niet. Maar wij ‘gebruikers’ zijn echte mensen en alles kan zowel goed als slecht zijn. Het is maar hoe je het bekijkt. Sociale media zie ik steeds meer als een soort van levende bibliotheek van kennis, kunde en netwerk.
Toen ik startte gaf ik nauwelijks privé-informatie over mezelf, ik redeneerde dat het om de ‘inhoud’ ging. Daar ben ik allang van af. Het gaat vooral om de afzender en hoe meer je van jezelf bloot geeft hoe meer je een ‘echt mens’ wordt. Ik ga proberen in deze serie columns mijn gedachten over jullie met jullie te delen.
Het lijkt erop dat iedere account een aantal ondersteunende accounts heeft die liken en delen. Ik heb ook een vaste groep ‘sympathisanten’ op twitter, facebook en instagram…linkedin ben ik waarschijnlijk niet actief genoeg (ik zoek geen baan en geen personeel). De laatste tijd probeer ik wat meer discussie te genereren met mijn tweets. Het grappige is dat dit dan meestal op facebook gebeurd. Ik heb al sinds ik twitter een feed richting facebook. Aldaar heb ik een vast groepje commentatoren, waarvan ik de meeste mensen persoonlijk ken, zoals bv Bernadette Neelissen, Jasper Scholte, Wim Groen en nog zo’n 15 anderen. Het is moeilijk niemand te vergeten. Dat is ook zoiets op sociale media, gezien en gezien worden. Er is een duidelijke onbenoemde mores, zoiets van je reageert niet op lagere accounts… Ironisch is dat die ‘lagere accounts’ juist veel meer reageren als 'echte mensen' en niet als ervaren doorgewinterde fenomenen. Terug naar het thema van vandaag ‘echte mensen’. Heb dus gaandeweg meer van mezelf laat zien en op die manier probeer ik als een ‘echt mens’ te communiceren.
Bij deze wil ik mijn waardering uiten voor andere ‘echte mensen’ op sociale media, want ja, het gaat toch om ‘echte dingen’, die je ‘echt raken’. Bijvoorbeeld @HiskeRidder steunt me al heel wat jaren door dik en dun, ik ken haar inmiddels ook. Hiske is waarschijnlijk topfan, maar ik zie haar nu meer als een medestrijder. Zo ook @OkkiPepernoot die vooral in de begintijd mijn vaak wat ontoegankelijke teksten leuk vond. Je herkent elkaar als het ware in de inhoud. Zo ook @GastonGelissen die nu lid is van de stadsgeneeskunde groep (trouwens een idee dat van hem kwam). Voor mij was dit alles erg belangrijk, want tja je geeft jezelf intellectueel bloot en dan is het erg prettig dat er mensen zijn die dat waarderen. Inmiddels laten Okki (niet haar echte naam) en ik elkaar wat los, af en toe een retweetje, like of reply. Besef nu dat ik wel een breed veld heb opengetrokken, want er zijn nogal wat mensen waar ik mee interacteer of geinteracteerd heb op de verschillende accounts.
@AnitaMaurix is recentelijk toegetreden tot wat je zou noemen de inner circle. Zij heeft mijn ‘digitale hart’ gewonnen toen ze als eerste mijn essay ‘aan de slag met een nieuw mens- en wereldbeeld’ leuk vond en de volgende tekst twitterde ‘Dr. Biemans ik kon uw denkwijzen volgen in uw lange epistel... ik ben meegevoerd. Een gedachte die bij mij opkomt: Als het postmoderne denken nu maar eens divergerend was ipv convergerend’ Dan kan mijn dag niet meer stuk.
Je hebt altijd mensen nodig die je als eerste steunen, niets is erger dan dat het ijzingwekkend stil blijft. Zo ook de mensen die mijn Terugblik als eerste van positieve feedback voorzagen. Dat was waarschijnlijk het 'kwetsbaarst' wat ik nog nog toe heb geschreven. Hier een speciale vermelding voor Christy de Witt, kan ff haar tekst niet terugvinden (hoe doe je dat op facebook) maar het was zeer bemoedigend. Heb Christy nog nooit ontmoet, maar ken haar en haar kunst via facebook en instagram (die account bespreek ik later)
Dit is een eerste column en het is nog een beetje zoeken naar de vorm. Tot slot nog een twitteraccount, die me fascineert: @lucpluijmen76 van Luc Pluijmen. Deze heeft een one topic approach over de zorg, steeds met een ander commentaar maar met als centrale boodschap plaats de mens centraal in de zorg. Ik ben het bijna altijd met hem eens. Als ik mijn twitteraccount open, zie ik meestal als eerste een tweet van hem. Vandaag heb ik hem maar weer eens geretweet omdat ik bezig was met deze column.
Hoewel ik het dus grotendeels eens ben met @lucpluijmen76 heb ik geen idee wie of wat hij is, want ik heb nog nooit ‘echt geinteracteerd’ met hem. Vind het overigens wel interessant wat zijn strategie is. Dus Luc als je dit leest…de mens centraal in de zorg, betekent dat ook de mens centraal op sociale media. Hoe zie jij dat? En jullie?
