Begrepen worden
Waar ik mijn hele leven al mee worstel is het feit dat ik niet begrepen wordt. Denk dat bijna iedereen daar wel tegenaan loopt. Hoe ga je daar mee om ? Met vallen en opstaan zou ik zeggen naar mijn eigen leven kijkend. Iedereen wil natuurlijk begrepen worden. Feit is dat ik een heleboel ‘begrijpelijke en vanzelfsprekende zaken’ sinds mijn vroege jeugd niet goed begrijp. Daar had ik tijdens mijn studiejaren last van, maar ook plezier. Er zijn immers altijd geestesgenoten die het ook niet begrijpen. Dat lijkt arrogant (we weten het beter) maar dat is het niet helemaal, het is vooral de ergernis dat ik argumenten moet accepteren waar ik niet in geloof en die ik eenvoudig onderuit kan halen als mijn argumenten werden geaccepteerd door de andere partij. Dat frustreerde me enorm en ik besloot voortaan mijn eigen argumenten te geloven en gebruiken. De enige optie die dit mogelijk maakte was kunstenaar worden, je hoefde dan immers niet begrepen worden te worden, je kunt dus je eigen verhaal maken. Ik zie mezelf nog steeds als kunstenaar, dat ik me nu stadsdokter noem heeft hier direct mee te maken. Ik wil een oplossingsrichting laten zien in de preventieve geneeskunde. Eentje die de stad als een optimale habitat voor mensen en natuur nastreeft. Dat kan alleen maar samen en dan is het belangrijk begrepen te worden en daarom heb ik de laatste tijd geprobeerd zo duidelijk en begrijpelijk mogelijk te schrijven. Dat is ten dele gelukt, ik krijg vaker bemoedigende en constructieve reacties, maar ook vaak dat ik te snel, te warrig of onbegrijpelijk ben.
Met deze blog, die ik liever een essay (probeersel) noem wil ik een poging doen het begrijpelijk uit te leggen middels de grondslagen van de kwantumtheorie te betrekken op ons alledaags bestaan. Dit klinkt wat formeel en dat is het ook, door de jaren heen is dat immers altijd mijn focus geweest en dat wil ik hier uitleggen. Hoe zit de wereld in elkaar volgens de kwantumtheorie ?
De kwantumtheorie stelt dat alles verbonden is en dat informatie niet verloren kan gaan. Dat is nogal wat. Dit betekent dat alles wat we doen voor eeuwig is en nooit verloren gaat. Wat er verder mee gebeurd is overigens niet bekend. Daarnaast is energie gekwantificeerd en kan slechts in kwanta (pakketjes) worden overgedragen. Dit zijn in feite de informatie dragers van het universum en het is dan ook het elektromagnetisme dat alle communicatie mogelijk maakt die wij kennen en kunnen meten.
Mijn project sinds mijn dertigste is altijd geweest om dit soort grondslagen waarmee alom gerekend wordt en die de basis vormen voor onze huidige techniek toepasbaar te maken op het intermenselijke vlak. De kwantumtheorie gaat over oneindig complexe grote en kleine systemen en hoe hier voorspellingen over te kunnen maken met formules (door variabelen op elkaar te betrekken). Dit is zeer effectief gebleken en statistiek is inmiddels ook de standaardinstrument voor onderzoek in de menswetenschappen.
Echter er is een groot probleem het wordt nog steeds geïnterpreteerd vanuit een klassieke oorzaak-gevolg kader. Dat kan niet in de kwantumtheorie, omdat alles verbonden is, is er altijd een hogere of lagere oorzaak en iedere interventie veranderd het totale systeem. Dat is de reden dat medicijnen altijd bijwerkingen hebben. De enige manier om dit te vermijden is geen medicijnen geven, maar dan is er misschien de vervelende bijwerking dat de ziekte niet geneest. Dit lijkt wellicht vergezocht op het eerste gezicht. Maar kwantumtheoretisch en ook statistisch is dit de juiste analyse, want je moet alle factoren in een proces wegen (of vastzetten) en dat is nooit helemaal mogelijk. Ergo ziekte en gezondheid is een samenhangend verbonden systeem, waar wij door onze interventies, te weten - alle activiteiten die vallen binnen de gezondheidszorg en daarbuiten - een bepaald effect in dit totale systeem te weeg brengen. Ga er maar aan staan. Er zijn dus positieve en negatieve effecten van de gezondheidszorg als geheel, maar ook daarbuiten, analoog aan de bijwerkingen van medicijnen. Wil je dus de gezondheidszorg verbeteren moet je het gehele ziekte – gezondheid systeem betrekken in de analyse en dat gebeurd vooralsnog niet omdat er steeds naar oorzaken gezocht worden, die deelproblemen oplossen alsof de rest stabiel blijft.
Volgens bovenstaande gedachtegang is dit de reden dat 50% in de resultaten binnen de menswetenschappen niet reproduceerbaar zijn. Het overige blijft niet stabiel, het is alsof we een golvend oppervlak meten, dat steeds andere resultaten geeft.
Door vanuit het kwantumperspectief te interpreteren is het redelijk eenvoudig om tot een analyse en strategie te komen. Hier zit nu juist de kracht van de kwantumtheorie, complexe systemen analyseren en beheren (toepassing). Laten we de gezondheidszorg eens bekijken met een kwantumbril we zien dat het geen ziekte voorkomt maar geneest of draaglijker maakt. Als we daarbuiten naar het totale ziekte – gezondheidssysteem kijken zien we dat ons modern leven ons aan de ene kant ziek maakt en dat de gezondheidszorg ons tracht gezond te houden en ons waarschuwt en adviseert omtrent gezond leven samen met tal van particuliere aanbieders en maatschappelijke organisaties (gezondsheidsindustrie)
Er is geen eenduidige focus op de grote boosdoener in deze: ons modern leven, ons gejakker, ons geluier, ons gefeest en gevreet. Daarnaast doen we natuurlijk ook heel veel gezonde dingen. Depressie, ADHD, obesitas, verslaving, PTSS zijn allemaal aanpassingsstoornissen en geen ‘echte ziektes’ met een duidelijke verwekker. Ik hoop dat ik begrijpelijk ben als ik stel dat door ons ‘modern leven’ gezonder te maken er de grootste gezondheidswinst valt te halen, zowel individueel als gemeenschappelijk.
Zal het toelichten. Het modern leven bestaat uit arbeid, vrije tijd, privé en publiek, hier worden we geconfronteerd met de eisen van de samenleving en dienen er grosso modo aan te voldoen. Daarnaast hebben we als mens onze innerlijke wereld en de mensen waar we mee om gaan. Dit laatste wordt in hoge mate bepaald door hoe arbeid, vrije tijd, privé en publiek worden vormgegeven en dat gaat middels wetten, cultuur en economie. Wat doet dat met onze innerlijke wereld (lichaam en geest) en dus ook met onze gezondheid. Maar ook, hoe wordt de interactie met onze medemensen vormgegeven door bijvoorbeeld arbeid en moraal. Dit is een complex systeem dat niet zomaar is te veranderen en nu komt wederom de kwantumtheorie als reddende engel. Deze zegt dat je een systeem wel langzaam kunt veranderen, weliswaar met wat ‘crisis’ hier en daar maar toch richting een gewenst doel: de gezonde samenleving. Dus met andere woorden door consequent met een kwantum bril naar het ziekte-gezondheidssysteem te kijken zie wat de beste strategie op een bepaald moment is en wat de acties zijn die je dus richting het doel brengen. Investeren in een gezonde leefomgeving dit is vele malen verstandiger dan het eenzijdig investeren in nog meer gezondheidszorg. Want dat is op dit moment een rupsje-nooit-genoeg dat gedijt op ons ‘modern leven’ en zonder dit te veranderen is er geen kans op verbetering.
Voor de mensen die niets van kwantumtheorie weten raad ik aan eens wat te lezen op wikipedia met zoektermen als zwaartekracht, heelal, kwantumfysica, etc. Het is fascinerend en ik begrijp er trouwens ook maar de helft van, maar dat is niet erg. Het grappige is dat de specialisten ook maar een gedeelte begrijpen en iedereen dus worstelt met het grotere geheel.
De beste manier om zorgkosten te besparen is dus om te investeren in een gezondere leefomgeving van mensen en bovenstaande is wat we met stadsgeneeskunde trachten vorm te geven in de praktijk. Volgens mij is dit goed te begrijpen, ik ben benieuwd of iemand incongruenties ziet. Het is best belangrijk dat de methode congruent is, met andere woorden, doet wat ie zegt.
Nog even verder met de kwantumtheorie en hoe die verbondenheid van alles er uit zou kunnen zien. Max Planck ontdekte begin vorige eeuw dat energie in pakketjes komt van een veelvoud van minimale hoeveelheid h. Dit is ook tevens de allerkleinst mogelijke (of meetbare) ruimte. Als we dus naar ons lichaam kijken zien we uiteindelijk DNA als informatiedrager van onze soort. Maar dit DNA wordt vormgegeven en ondersteunt door een enorme astronomische hoeveelheid Planck-eenheden (ruimte, tijd, energie) allemaal verbonden in een hogere dimensie (dat zegt de snaartheorie). Dit is heel magisch als je het je voorstelt (dat zit allemaal in ons!) en dit brengt me tot de slotstelling van dit hopelijk begrijpelijke essay. Wij kunnen geen theorie van alles vinden of een absolute waarheid, wij zijn de theorie van alles en de waarheid. Dit volgt uit het axioma dat in de kwantum theorie geen kopie kan bestaan.
Het spreekt voor zich dat ik graag op deze manier begrepen wil worden, maar misschien zie ik het verkeerd. Om je daar op te wijzen heb je andere mensen nodig en ‘echte ervaringen’ in de kwantum theorie zijn we allen ‘gelovigen’ op zoek naar betekenis (tekens) en ik vind dat een mooie gedachte.
