Afkicken van Smart en Social
Sinds begin februari heb ik mijn smartphone weggedaan en ben ik gestopt met sociale media. Dit heeft als reden dat ik vooral ‘analoog’ wil leven tussen ‘echte mensen’, die je kunt zien, aanraken en ruiken. Naast de vele goede effecten van het internet zijn er natuurlijk - zo hoort dat bij nieuwe technologieën - ook enorme nadelen.
Wanneer je de smartphone - die je altijd bij je hebt - koppelt aan sociale media leidt dit enorm af van waar je mee bezig bent. Het genereert een verslavende schijnwereld waarin het lijkt of er gecommuniceerd wordt. Echter op sociale media zijn we hoofdzakelijk de animator van andermans feestjes en door de slimme algoritmen wordt alles vermalen tot een populaire massa zonder samenhang en diepgang. Het zoeken op thema’s en trefwoorden en het husselen van de tijdlijn maakt het contextueel onleesbaar. Dit geeft een ieder de mogelijkheid zijn of haar punt te illustreren zonder daadwerkelijke onderbouwing. Nepnieuws kent een glijdende schaal en het meeste passeert onbewust, omdat het te subtiel is om te herkennen voor niet-ingewijden.
Ik was een fervent gebruiker en redelijk verslaafd. Het verdringen van de ‘echte beleving’ of het ‘werkelijk contact’ tussen mensen waarbij al onze zintuigen meedoen was voor mij de reden om te stoppen en ‘af te kicken’. Om het populair te zeggen, het echte leven genereert meer ‘goede stofjes’ in je hersenen en dit geeft een veel duurzamere bevrediging. Veel duurzamer dan de bevrediging die de ‘stofjes’ bij een like of positief commentaar geven en minder ondermijnend dan de ‘stofjes’ bij afzeiken of afgezeken worden op sociale media. Deze ‘sociale media stofjes’ onderhouden de verslaving omdat ze ‘echt contact’ tussen mensen faken. Net als heroïne onze endorfine receptoren voor de gek houdt met alle gevolgen van dien, houden sociale media onze ‘hersenreceptoren’ voor de gek. Ik geloof overigens niet in de stofjes theorie als een verklaring voor menselijke gedrag. De stofjes zijn eerder gevolg en inderdaad ze hebben een effect, maar het zijn er zoveel en zo gevarieerd dat manipulatie via medicijnen of drugs meestal niet duurzaam werkt. Ziekte en gedragsproblemen zijn een disbalans van veel meer dan alleen die stofjes. Met stofjes alleen kom je er dus niet, wij mensen zijn geen lopende chemische fabrieken. Ik zeur zo door over die stofjes, want ze zorgen voor veel misverstanden, maar hebben wel een rol bij de afkickverschijnselen. Zo heb ik nog steeds de neiging om op de wc mijn telefoon te pakken, echter op mijn Nokia valt er behalve ‘Snake Xenzia’ niet zoveel te beleven.
Ik kan nu nog slechts met mijn laptop op het internet en dat scheelt enorm. Heb besloten mijn accounts aan te houden en vooral te gebruiken als promotie voor mijn blog’s en video’s. Heb sociale media altijd best leuk en soms ook nuttig gevonden. Maar zoals ik al zei het leidt enorm af en je wordt er niet echt gelukkiger en socialer van. Zakelijk levert het ook bizar weinig op; veel geblaat en weinig wol. Al bij al voldoende redenen voor mij om daadwerkelijk af te kicken. Het gaf in het begin een gevoel dat je continu iets mist, maar dat ebt langzaam weg. Maar als je weer op facebook of twitter kijkt jeuken je handen om te reageren. Ik plaats nu alleen nog hartjes of likes, maar eigenlijk is dat al te veel en op deze manier sluipt de verslaving via de stofjes weer binnen. Je gaat toch steeds weer kijken. Denk dat gezien mijn werk en publieke status een beetje gebruik onvermijdelijk is. Geniet maar gebruik met mate.
Omdat ik minimaal drie dagen buiten werk in de wijk tussen de mensen, zit ik dus maar twee dagen achter mijn laptop en dit is te overzien. ’s Avonds en in de weekenden werk ik niet en mijn Nokia doet de rest. Mijn vrouw en kinderen hebben nog wel een smartphone, maar die zijn niet zo verslavingsgevoelig. Ze posten nu soms op mijn instagramaccount.
Heb geen whatsapp meer en dat geeft ook rust, bellen doen mensen toch een stuk minder dan appen en als ze appen, moet je er wat mee. Heb nu nog enkel sms waarbij antwoorden lastig is met het toetsenbordje van de Nokia en bijlagen meesturen gaat al helemaal niet. Kan me nu beter focussen op mijn blog, video’s en website. Als mensen werkelijk iets willen melden kan dat hier. Voordeel is dat discussies plaatsvinden in de context waar ze horen, blijven en toevoegen aan het onderwerp via de vragen, argumentatie en toelichting.
Al bij al dus een enorme analogisering (of dedigitalisering) van mijn leven en werk. Dat voelt lekker en vrij moet ik zeggen. De afkickverschijnselen vallen mee en ik heb veel meer tijd en focus voor de zaken die er echt toe doen en waarvan ik echt blij wordt.
