Biodiversiteitsfestival

Het is geen feest als we naar de stand van de natuur kijken en vooral als het gaat om de biodiversiteit. Die holt achteruit. Biodiversiteit is de variëteit aan soorten die samenspelen in ecosystemen die onze flora en fauna vormen. Alles wat leeft incluis wijzelf. De bijeenkomst een festival noemen is wat opportuun er valt weinig te vieren.

Tegelijkertijd is het prachtig dat het georganiseerd is door de commissie Bouwen, Wonen en Buitenruimte Ik was blij dat ik werd uitgenodigd om als expert mijn visie te geven op de uitvoeringsagenda biodiversiteit. Superbelangrijk in mijn beleving. Dat is een feest.

Graag wil ik er iets over zeggen. Het gaat me aan het hart. Dat heb ik ook gedaan. De tekst die ik van te voren heb uitgeschreven is hier te lezen. Uiteindelijk heb ik weinig voorgelezen meer geïmproviseerd dat gaat me beter af. Zo’n avond is een hele zit een beetje vrolijkheid is gewenst. Tegelijkertijd dit is serieuze business met name voor de stadsnatuur. De bomen, planten, vogels, vissen en wat dies meer zij.

Afijn toen ik aankwam op het stadhuis liep ik met een bekende al pratend een groep achterna in de veronderstelling dat die naar de zaal gingen. In de lift naar de achtste volgens mij waar we een hippe zolder betraden kregen we het door. Ze gingen naar een ander overleg. Wij weer terug in het voorbijgaan zagen we Marco Pastors nog in een draaideur. Maar wij konden er niet door; geen pasje. Oeps.

Uiteindelijk kloppen op de juiste deur en een van de beveiligers doet open. Een mooie metafoor van de kooi waarin we onszelf opsluiten, dacht ik nog, maar laat ik het praktisch houden. Bij binnenkomst in de Suzegroenewegzaal was de vergadering al aan de gang. Iedereen zat rond een grote ronde tafel met een microfoon voor de neus. Er werd formeel gesproken met u en geen voornamen. Langs de muur waren twee rijen stoelen als publieke tribune opgesteld. Alle stoelen waren bezet. Veel van de mensen ken ik uit het circuit zogezegd allemaal mensen die net als ik met ‘groen’ bezig zijn.

Kees Vink vertelde over de trieste stand van de natuur. De uitputting van ecosystemen. Op zeker moment storten ze in elkaar net als het jonge eendje waar Andre Baerdemaker later over vertelde die de kade niet op kon en verdronk. Maar goed we kunnen er wat aan doen.

Ingrid Sloots vertelde over natuurinclusief bouwen en dat we hier de natuur kunnen faciliteren. De Europese wetgeving vraagt dit ook en die komt toch echt onze kant op. Mijn verhaal sloot daar mooi op aan. Ruimte voor natuur in de stad en dan de meest waardevolle; de inheemse. Volgens mij kwam de boodschap over. De oplossing is simpel en wij doen moeilijk. De natuur is geen bouwpakket maar zet zichzelf in elkaar.

Na de praatjes kregen we vragen van de commissieleden die we konden opschrijven in een opschrijfboekje. Best een mooi boekje. We mochten het mee naar huis nemen. Een vraag was, hoe je de mensen in wijken meekrijgt? Dat is een goede vraag. ‘Allereerst door de mensen serieus te nemen. Dan nemen ze jou ook serieus’, was mijn antwoord. Bovendien ze zijn meestal met hele andere dingen bezig en veel te druk met hun eigen leven.

De reden volgens mij dat mensen niet meewerken of alles maar onzin of rotzooi vinden is omdat ze zich achtergesteld voelen. De staat van het onderhoud in probleemwijken is slechter. Meer zwerfvuil, meer onkruid, Daar reageren mensen op. Dat is dan ook de reden dat fraai en verzorgd bij ons de norm is. Bewoners zien dat we opruimen en dat geeft een positieve sfeer als we dan ook nog het groen verzorgen en bijhouden. Is dat helemaal prima. Wederom simpel; iedereen wil serieus genomen worden en achterstallig onderhoud is een negatief signaal. Dat krijg je niet weg met praatjes, maar met actie.

Ik was onder de indruk van de oplettendheid van de raadsleden en ook de interesse. Ik merkte wel dat nog veel onbekend was. Bijvoorbeeld er werd ook gevraagd wat is de CROW? Dat is een kenniscentrum rond de openbare ruimte en levert het beeldbestek waarmee aannemers werken. Dit beeldbestek zet onkruid als onwenselijk in de kwaliteitsladder. Dus de duurste en beste kwaliteit A draagt het minste bij aan de biodiversiteit. Tijd voor een BIOCROW dus die onkruid als wenselijk integreert in de kwaliteitsladder. De mooiste vraag vond ik dus ook wat de BIOCROW was en of hij al bestond.

Na de pauze kwamen nog drie sprekers. Marja Versteegh van GROEN010 een collectief van alle groeninitiatieven en hoe die ook worstelen om serieus genomen te worden. De traagheid en de kansen van het Right to Challenge. Daarna kwamen Andre Baerdemaker en Niels de Zwarte van Bureau Stadsnatuur. Ik ken de heren al jaren en veel van mijn kennis heb ik van hen. Andre was adviseur van het Rattenparadijs, een project voor een beter imago en omgang met de rat in de stad.

De rat kwam natuurlijk ook nog ter sprake, de koning onder de plaagdieren. Er schijnen er veel in de stadshuistuin rond te lopen, samen. Andre en Niels hebben altijd moeite met deze vragen voor hen zijn alle dieren prachtig. Ik ben het trouwens helemaal met ze eens. In parijs hebben ze de strijdbijl begraven en inmiddels is het tijd dat Rotterdam ook een paar stappen neemt als werkelijk natuur en mensvriendelijke stad. Willen we niet onderaan allerlei lijstjes bungelen.

Niels benadrukte dit op het eind van zijn betoog nogmaals. Rotterdam zou meer werk dienen te maken klimaatadapatie en natuurherstel. En ook het recente plan van een oeververbinding juist bij de Esch dwars door een stedelijk waardevol groengebied vond hij dan ook onbegrijpelijk.

Het was een nuttige en inspirerende bijeenkomst en ik voel me bij deze toch een beetje serieus genomen waarvoor dank. Ik hoop dan ook van harte dat de commissie de visie en tips van alle zes de experts ter harte neemt.