Zelfinterview Kwantumspel
Het is weer tijd voor een interview denk je niet?
Waarom niet. Er is een hoop gebeurd sinds het laatste interview.
Wat is het belangwekkendste? Waar wil je het over hebben?
Het Kwantumspel natuurlijk. Na vijf jaar is het eindelijk klaar voor presentatie. Karin en ik hebben het al twee keer eerder geprobeerd, maar dat was achteraf gezien te voorbarig. Het spel nu is zoveel beter en staat volgens ons als een huis. Uitdaging is nu, hoe krijgen we spelers, want een spel zonder spelers is geen spel.
Je hebt toch een handleiding online gezet?
Tja, maar een onbekend spel zo spelen vanuit de handleiding is lastig. Tegelijkertijd zijn er nu al 17 setjes verkocht, alleen heeft nog niemand zich gemeld die het ook kan spelen. Volgens mij is de handleiding duidelijk genoeg. Het kan natuurlijk altijd beter. Ik hoop dat ik voldoende feedback krijg, zodat ik de handleiding kan verbeteren en er dus meer mensen zijn die het begrijpen en kunnen spelen. Het spel zelf is echt fantastisch. Het kost alleen een aantal uur om de effecten en regels te snappen en een paar dagen spelen om de strategische mogelijkheden te ontdekken. Op dit moment kijk ik vooruit naar het eerste kwantumpotje met iemand anders dan Karin. Karin speelt het spel beter dan ik.
Maar jij hebt het toch verzonnen?
We hebben het samen verzonnen. Dan had ik weer iets nieuws en dan testen we dat. Karin is scherp op hoe het spel speelt, de kleuren verdeeld zijn. Ik ga dan weer puzzelen en zo hebben we stap voor stap het spel verbeterd tot het niveau dat we nu hebben. Ik geloof trouwens niet dat je iets verzint, een heleboel dingen overkomen je gewoon. Je stuit er toevallig op. Je moet het alleen zien.
Je zoekt nu dus input van buiten?
Een spel is zo groot als de hoeveelheid spelers die het spelen. Dus we hebben nog een lange weg te gaan, want we zijn nu met twee. Ik zie de eerste spelers als een denktank, een kwantumclub, die het spel verder ontwikkelt richting een eerste wereldkampioenschap. Het grappige is dat wij de enige twee spelers zijn en Karin dus feitelijk wereldkampioen is. Ik ben er trouwens heilig van overtuigd dat iemand met een beetje talent ons in een maand van tafel veegt. We koesteren de titel nog even.
Je bent nogal overtuigd dat het gaat lukken.
Wat moet ik anders. Het is een fantastisch spel, het eerste met als thema de kwantumwereld. Een bordspel zonder bord, waarbij de speelstukken elkaar op afstand beïnvloeden. Als het niet lukt ligt het niet aan het spel. Er komt altijd wel een mediamoment; een nieuw spel trekt de aandacht. We hebben nu een eerste setje, de Diabolo in een oplage van 100 geprint. Het volgende setje wordt een Multicolor met vier kleuren per speelstuk met verschillende lading. De polen zijn niet gelijk. Het mooie is dat je enorm veel verschillende setjes kunt maken en allemaal spelen ze prima. Alleen ieder setje speelt weer op haar eigen identieke manier. Dus ja, dit is nog maar het begin.
Er is nog een lange weg te gaan.
Dat vind ik dus niet erg, want het is superleuk om mee bezig te zijn. Je weet toch ik ben een conceptueel kunstenaar en dit is het grootste wat me is overkomen. Ik zie het als een kunstwerk. Net als stadsgeneeskunde trouwens, maar dat is mijn levenswerk. Het kwantumspel hoort daar gelukkig bij. Het is ooit begonnen als een model voor een rollenspel in de wijk. Met dieren als rol; de rat voor de burger, het konijn als werknemer, de wolf als investeerder, het hert als tuinman(m/v), de uil als ambtenaar en de vos als ondernemer met een territorium.
Wanneer gaan die instructiefilmpjes komen?
Ik wacht nog even de eerste reacties af. We krijgen dan beter zicht op wat voor filmpjes goed werken. We gaan in ieder geval een serie ‘mooiste momenten’ uit een wedstrijd opnemen. Mensen krijgen dan een idee van de verschillende strategische mogelijkheden. Het kwantumspel kan soms heel spectaculair zijn waarbij door een zet alle stukken draaien en de helft vastplakt. Karin omschrijft het dat je vooral in het begin, wanneer alle stukken nog los staan, het gevoel hebt dat je voor een gokkast staat.
Handleiding https://www.playingscience.com
Commentaires